Στη ζωή δεν έχει σημάσια πόσες ανάσες θα πάρουμε,αλλά πόσες στιγμές θα ζήσουμε που θα μας ΚΟΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ...
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Καλώς να ορίσει το 2011...
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Γιατί ακόμη υπάρχουν άνθρωποι...
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
Μπερδεμένα πράγματα...
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
Strange things happen....
Κρίμα γιατί,καθόμαστε και δημιουργούμε προβλήματα εκ του μη όντος και σπαταλάμε τη ζωή μας,τις ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ αυτές ΣΤΙΓΜΕΣ μας(γιατί στην τελική όλα είναι στιγμές,μόνο στιγμές) και ασχολούμαστε με ανούσια πράγματα,με μικροπρέπειες..γιατί τόσο μας κόβει..γιατί δεν ξέρουμε..
Και τσουπ,ξυπνάμε μια μέρα,συνειδητοποιούμε πως έχουμε γεράσει και το χειρότερο από όλα ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...τίποτα...και αυτό το τίποτα πονάει αλλά είναι αργά...
Ας το συνειδητοποιήσουμε γρήγορα ότι η ζωή τρέχει και εμείς ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτή.-Είναι τόσο άσχημο...
ίσως όταν τα πράγματα λέγονται ωμά και όχι συγκαλλυμένα,τότε ΙΣΩΣ,κάνουμε την επίθεσή μας..ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...ξυπνήσουμε από την πλήρη άγνοια,από την πλήρη αδράνεια...
Γράφοντας αυτό το κείμενο μου ήρθαν στο μυαλό οι εξής στίχοι:Η ζωή περνά και χάνεται και η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται...
Είχα καιρό να γράψω και μου έλειψε αρκετά αυτό το ξέσπασμα σε ένα άψυχο blog,στο οποιο καθε φορα που γραφω παιρνω απιστευτη δυναμη..Ασύλληπτα απίστευτη όμως...
Επηρρεασμένη από την "πολιτεία"του Πλάτωνα και από πολλές διάφορετικες μπερδεμένες σκεψεις,εκλεψα λίγο χρόνο απο τον πολύτιμο,καθότι ειναι και κατι πανελληνιες(αλλη φορα θα τα πω και γι αυτο...) στη μέση,και ξέσπασα....
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Τι σου κάνει μια διακοπή της ΔΕΗ όμως...
Τι ωραία που θα ήταν να κοβόταν κάθε μέρα το ρεύμα...
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να είναι λογικό να κάθεσαι σε ένα μισοσκότεινο δωμάτειο-όχι από δικιά σου επιλογή αλλά από άλλων(βλ.ΔΕΗ Δεν Έχουμε Ηλεκτρικό κοινώς.-)-και να γράφεις τα παράπονα-σώψυχα-δεν ξέρω εγώ και τι άλλο μπορεί να είναι αυτά.
Πάντως νυχτώνει πολύ γρήγορα.-Η νύχτα σου βγάζει περίεργα συναισθήματα,τρομαχτικά αλλά και ευαίσθητα.Σ’αφήνει να σκεφτείς,να ευαισθητοποιηθείς,να γράψεις,να μιλήσεις,να ακούσεις καλή μουσική.Να κάνεις δηλαδή ότι δεν σου επιτρέπει το επιβαρυμένο πρόγραμμα της ημέρας και του φωτός.
Βέβαια είναι τραγικό που θεωρώ αυτή την στιγμή, μοναδική παρηγοριά ένα άψυχο ον,ένα λάπτοπ,ένα κινητό αλλά αυτά διαθέτουμε αυτή την στιγμή.Έχουν περάσει μόλις 5 λεπτά από την ώρα που άρχισα να γράφω και έξω διακρίνονται μόνο κάποιες κεραίες στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας-ευτυχώς δηλαδή που φορούσα και τα γυαλιά της μυωπίας π.δ(προ διακοπής) και μπορώ να τις διακρίνω και αυτές-.
Τώρα εγώ αναρωτιέμαι πως μπορούσαν οι άνθρωποι να επιβιώσουν χωρίς ρεύμα στα παλιά τα χρόνια.Μάλλον τους ήταν πιο ευχάριστο θέλω να πιστεύω.Βασικά,αυτοί τα έβλεπαν όλα έστω και χωρίς φως.Διέκριναν ακόμα και την πιο σημαντική λεπτομέρεια,αυτό που εμείς το έχουμε ως δεδομένο και δεν του δίνουμε ποτέ σημασία γιατί ξέρουμε-ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε-πως θα το βρούμε και την επόμενη μέρα στην ίδια θέση.Κάθε μέρα το πιστεύουμε αυτό μέχρι που έρχεται μια μέρα,όπου τα πάντα χάνονται και αυτό το παραμικρό έχει χαθεί από τη μόνιμη του θέση και εμείς συνειδητοποιούμε ότι δεν το έχουμε γνωρίσει,ότι δεν του έχουμε δώσει καμιά σημασία όσο το είχαμε μπροστά μας.Δε βάζουμε όμως μυαλό και συνεχίζουμε να αγνοούμε ακόμα περισσότερα αντικείμενα και πράγματα που θεωρούμε δεδομένα,μέχρι που ΤΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΕΛΩΣ από τη ζωή μας.Έτσι είμαστε οι άνθρωποι,λειτουργούμε πάντα με το:Άστο βρε αδερφέ και αύριο μέρα είναι....
Χάνονται τα πάντα και δεν έχουμε ευκαιρία να τα ζήσουμε,να τα δούμε,να τα επεξεργαστούμε,να τα γνωρίσουμε,να μάθουμε...Ανόητοι άνθρωποι.
Tώρα,μετά από μία ώρα περίπου,και αφού το ΄ρίξα στην σκέψη,ήρθε επιτέλους το ρευμαααα(μεγάλη μαγκιά όμως).Οπότε πρέπει να προσγειωθώ στην πραγματικότητα.Λατινικά λοιπόν.
Ε ρε τι σου κάνει η ΔΕΗ με τις διακοπές της....
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Απαξιώνω ό,τι με απωθεί...
Γυρίζω την πλάτη μου στη μούχλα του Χειμώνα και τη σαπίλα,τραβάω για τον κόσμο που μ'έκλεισε έξω, που τον έκλεισα έξω. Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο απ' την αχρησία, χαμένο μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω απ' την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι.Κι ο κόσμος μου, γεμίζει φως...
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Δική σου η ζωή....Κι όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ...
http://www.youtube.com/watch?v=CnE5CbcA8nk
μπροστά κοιτάς η θάλασσά σου...
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
"Ένα ταξίδι χιλίων μιλιών αρχίζει με ένα απλό βήμα"
...κάποτε είχε πει ο Λάο Τσε...
Έχει δίκιο όμως...Γιατί στην τελική όλα είναι στο μυαλό μας..Αν εμείς δεν πάρουμε απόφαση να πραγματοποιήσουμε κάτι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα τόσο στη δική μας ζωή όσο και κατ'επέκταση στην ζωή των άλλων...Ας αναλάβουμε δράση λοιπόν...
Ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας και μετά όλα θα έρθουν...
ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ..
Αυτή η μικρή κίνηση λοιπόν μπορεί να κάνει ΘΑΥΜΑΤΑ...Σκεφτείτε το..
Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Αυθεντικοί ή δήθεν??
Κυριακή 9 Μαΐου 2010
9 Μαϊου,Γιορτή της μητέρας...
Είναι εκείνη που μας φέρνει στη ζωή,που μας μεγαλώνει,που μας προσέχει.Είναι εκείνη που είναι δίπλα μας σε κάθε δυσάρεστη αλλά και ευχάριστη στιγμή της ζωής μας.Είναι εκείνη που μας σφίγγει το χέρι,μας σκουντάει στην πλάτη προτρέποντας μας να μην σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε.Είναι εκείνη που είναι δίπλα μας.Που μας στηρίζει.Το παντοτινό μας έρισμο που δεν πρόκειται να μας απογοητεύσει ποτέ.
Σήμερα βέβαια γιορτάζουν όχι μόνο οι μαμάδες που είναι εδώ δίπλα μας,αλλά και εκείνες που έφυγαν στον ουρανό..Να είστε σίγουροι,έχουν γίνει αστεράκια στον ουρανό και μας προσέχουν....
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΤΕΛΙΚΑ,ΕΣΕΙΣ?
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
Κ κάπυ εδω θα αναρωτιεστε τι θα θελει να πει ο ποιητης??
Αρχιζοντας....Ιθάκη ειναι ο στοχος που εχει θεσει ο καθενας στη ζωη του,αλλες φορες βραχυπροθεσμος κ αλλες μακροπροθεσμος....Ιθάκη για τον Οδυσσεα ήταν η πατριδα του...ο στοχος να φτασει καποια μερα στην πατριδα του...
Ο οδυσσεας λοιπον περασε τοοοσα πολλα βασανα σ αυτο το ταξιδι...δεν τα παρατησε ομως ΠΟΤΕ...κ ωσπου καποια μερα μετα απο χρονια εφτασε στο νησι του,στην πατριδα του,κουρασμενος πια,γερασμενος,γεματος εμπειριες κ γνωσεις...
Κ τωρα θα μου πειτε πολυ ευστοχα...τι σχεση εχει ο Οδυσσεας με τους δικους μου τους στοχους κ τα ονειρα???Εμεις λοιπον πρεπει να εχουμε ονειρα κ στοχους στην ζωη μας...κ εχοντας περασει κ μεις καποια βασανα κ εμποδια μεχρι να τα πετυχουμε,ισως εχοντας βρεθει καποιες φορες σε θεση να θελουμε να τα παρατησουμε ολα...θα πρεπει να πεισμωνουμε ακομα περισοοτερο...κ να δειτε που στο τελος ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ...κ σημασια πια δεν θα εχει ο ιδιος ο στοχος αλλα ο τροπος με τον οποιο θα τον πετυχουμε!!!!!!!!!!οποτε...ονειρευτειτε κ μην σταματατε να θετετε στοχους........θα βγειτε κερδισμενοι!οχι απο τον ιδιο τον στοχο...αλλα απο το ταξιδι μεχρι να τον επιτευξουμε........
Κίτρινα Ποδήλατα - Θα πάρω φόρα
Ε-Λ-Ε-Ο-Σ
Κι άμα τα πάρω.....
Και μετα εμενα λες εγχρωμο??
ΕΣΥ ΠΑΛΙ, ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΕΙΣΑΙ ΡΟΖ
ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΛΕΥΚΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΑΝΩ ΗΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΕΣΥ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΝΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΜΠΛΕ
ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΙΤΡΙΝΟΣ
ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟΣ
ai
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΩ ΠΑΛΙ ΜΑΥΡΟΣ ΕΙΜΑΙ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΓΚΡΙΖΟΣ
ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΕΣΥ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΕΓΧΡΩΜΟ!!!
Γράμμα σ' ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ
Μικρέ μου ή μικρή μου( τι ήσουν άραγε;) θα ερχόσουν στον κόσμο κάπου εκεί το φθινόπωρο, ένα σκληρό -όπως προβλέπεται- φθινόπωρο για την Ελλάδα.
(Ποιο καταραμένο άθροισμα στιγμών, συγκυριών και συμπτώσεων σου στέρησε τη ζωή; Πόσα χρόνια και από τι χτιζόταν το μίσος που σε αφάνισε; Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που καίνε ανθρώπους; Νόμιζα ότι με τα κρεματόρια είχαμε τελειώσει.) Μικρέ μου ή μικρή μου, θα ήθελα να σου πω για ο,τι δεν θα γνωρίσεις, δεν σε άφησαν να γνωρίσεις...
Έχουμε μπει σε μια σκοτεινή στενωπό χωρίς κανείς να είναι ακόμη σε θέση να “δει” τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Κινούμενη άμμος η χώρα, κινούμενη άμμος και όσα συμβαίνουν έξω από αυτήν. Αν ερχόσουν στον κόσμο θα μάθαινες τι είναι τα συναισθήματα, τι κάνει τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι. Θα μάθαινες τι είναι ο φόβος -πόσο φοβήθηκε άραγε η μανούλα σου παλεύοντας με τον καπνό και τη φωτιά;- Θα μάθαινες τι είναι αγωνία , τι είναι η αγανάκτηση, η οργή και ο θυμός , πώς νιώθουν χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα όλοι εκείνοι που φώναζαν το δίκιο τους ανεβαίνοντας αργά και συντεταγμένα το δρόμο που απέκτησε τελικά τη δική του ιστορία, τη δική σου ιστορία.
Η πραγματικότητα μας έχει ξεπεράσει. Τώρα βλέπουμε καθαρά ότι «ο Βασιλιάς είναι γυμνός». Αν ζούσατε εσύ και η μανούλα σου, θα σου διάβαζε το παραμύθι και θα γελούσες όπως όλα τα παιδιά όταν το πρωτακούν. Εμείς τώρα το συνειδητοποιήσαμε αλλά δεν μπορούμε να γελάσουμε, γιατί δεν είμαστε πια παιδιά. Η κοινωνία μας ωριμάζει απότομα, άγρια, βίαια και αυτό δύσκολα μπορεί κανείς να το αντέξει. Αν ερχόσουν στον κόσμο, θα μάθαινες και για την πολιτική. Όλοι είπαν λόγια συμπάθειας για ο,τι σας συνέβη -είμαι βέβαιη ότι ήταν ειλικρινή- αλλά γρήγορα ξαναμίλησαν τη γλώσσα που ξέρουν: «εσύ φταις, όχι εσύ φταις...» Δεν έχουν καταλάβει ότι η πραγματικότητα μας υπερβαίνει; Υπερβαίνει κόμματα και παρατάξεις. Δεν χωρούν πολιτικαντισμοί τύπου « χρειάζονταν τα μέτρα αλλά θα καταψηφίσω τα μέτρα τα οποία όμως δεσμεύομαι να τηρήσω». Ναι , μικρέ μου ή μικρή μου, έτσι μιλούν οι πολιτικοί στην Ελλάδα.
Θα μάθαινες ακόμη ότι υπάρχουν και αριστερές δυνάμεις που σαν να πέτρωσε η καρδιά τους: το μόνο που βρήκαν να πουν για τη μολότοφ που σε χάλασε ήταν κάτι ψελλίσματα περί οδυνηρού συμβάντος για να ασχοληθούν αμέσως με την προστασία της τιμής και της υπόληψης του κόμματός τους. Αλλά και ο κύριος στον οποίον ανήκει η τράπεζα που έγινε τάφος σας, μιάμιση γραμμή αφιέρωσε σε σας, ίσα ίσα να βγει από την υποχρέωση. Μετά είπε τον δικό του καημό.
Μικρέ μου ή μικρή μου, όλα είναι μπερδεμένα, καθένας νομίζει ότι κραδαίνει την αλήθεια του και αυτή αρκεί. Αν ερχόσουν στον κόσμο, θα αποκτούσες και εσύ τη δική σου αλήθεια αλλά μπορεί και μακάρι να μεγάλωνες σε μια Ελλάδα που θα πίστευε και θα μπορούσε να υπερασπιστεί τη συλλογικότητα. Οι πολιτικοί για τους πολίτες και οι πολίτες για την κοινωνία.
Ήθελα πάντως να σου πω ότι ξέρω πολύ κόσμο που λυπήθηκε αληθινά για ο,τι σου συνέβη, για ο,τι συνέβη στη μανούλα σου και στους συναδέλφους της. Τώρα είναι Άνοιξη, μια εποχή που δεν θα γνωρίσεις. Κρίμα! Γιατί ακόμη και στην καμένη από τις μολότοφ και τα χημικά Αθήνα όλο και κάποια νεραντζιά αφήνει το άρωμά της....Έτσι μυρίζει η ζωή, μικρό μου και αυτή πάντα θα νικάει. Ελπίζω...
*Τίτλος βιβλίου της Οριάννα Φαλάτσι
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Τα καταφερατε παλι...
εξηγηστε μου ομως το ΓΙΑΤΙ?ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ?ΓΙΑΤΙ?
σας παρακαλω διορθωστε τα ετσι οπως τα εχετε κανει..διορθωστε τα.....οπωσδηποτε..εκτος αν μας βεβαιωσετε πλεον οτι η Ελλαδα θα εξακολουθει να σκοτωνει τα παιδια της για παντα..αλλο αυτο.Για κοροιδα ψαχνετε.Μεινετε μονοι σας.Συγχαρητηρια πετυχατε αυτο που θελετε.μπραβο σας.