Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Μιλά ψιθυριστά,αν μου μιλάς για αγάπη.


είναι κάποια τραγούδια σ'αυτή τη ζωή που σε ενώνουν με το άλλο σου μισό.που σε κάνουν κάθε φορά που τα ακούς να τον σκέφτεσαι και να χτυπάει η καρδιά σου τόοοοσο δυνατά,που αν μπορούσε να βγει και να πάει να τον συναντήσει,θα το έκανε.αυτό είναι το τραγούδι ΜΑΣ.
και να ξέρεις ότι και αύριο,όπως και χθες θα είμαι εκεί. και για πάντα αν χρειαστεί, θα είμαι εκεί.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ'αυτή τη ζωή τελικά.Άνθρωποι έρχονται,φεύγουν στη ζωή μας κι εμείς εκεί,περιμένουμε τον κατάλληλο άνθρωπο που θα εμπιστευτούμε.
Οι άνθρωποι μοιάζουμε με καράβια..ταξιδεύουμε,ψάχνουμε το λιμάνι που θα αράξουμε κι όταν φτάσουμε απλά απολαμβάνουμε...
Το "σ'αγαπώ" είναι υπερβολικά τεράστια λέξη και κανονικά έπρεπε να γράφονται όλα τα γράμματα με κεφαλαία ή μάλλον καλύτερα δεν θα έπρεπε καν να γράφεται. Ένα χαρτί δε μπορεί να αποτυπώσει όοοολα αυτα τα συναισθήματα που σε πνίγουν από χαρά και που κάνουν τη καρδιά σου να χορεύει τόσο έντονα,τόσο τρελά..

Το "ευχαριστώ" φαντάζει τόοοοσο μικρό κάτι τέτοιες στιγμές..
Παρ΄όλα αυτά θα το πω.

Σ ευχαριστώ που μου θύμισες ότι υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ εκεί έξω που ξέρουν τι θα πει αγάπη και σεβασμός,που ξέρουν τι θα πει ειλικρίνια,που ξέρουν τι θέλουν και τι ψάχνουν.

Σ'ευχαριστώ για το χαμόγελο σου,που ήρθε τόσο ξαφνικά και μου άλλαξε τη ζωή.

ΕΣΥ και μόνο ΕΣΥ.


ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΠΑΩ,Μ'ΑΚΟΥΣ?
Η ΚΑΝΕΙΣ Η ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΙ,Μ'ΑΚΟΥΣ?