9 Μαϊου,Γιορτή της μητέρας...

Μάνα,μητέρα,μαμά.Μια τόσο μικρή λέξη αλλά με τόσο βαθύ και ιερό νόημα.
Είναι εκείνη που μας φέρνει στη ζωή,που μας μεγαλώνει,που μας προσέχει.Είναι εκείνη που είναι δίπλα μας σε κάθε δυσάρεστη αλλά και ευχάριστη στιγμή της ζωής μας.Είναι εκείνη που μας σφίγγει το χέρι,μας σκουντάει στην πλάτη προτρέποντας μας να μην σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε.Είναι εκείνη που είναι δίπλα μας.Που μας στηρίζει.Το παντοτινό μας έρισμο που δεν πρόκειται να μας απογοητεύσει ποτέ.

Σήμερα βέβαια γιορτάζουν όχι μόνο οι μαμάδες που είναι εδώ δίπλα μας,αλλά και εκείνες που έφυγαν στον ουρανό..Να είστε σίγουροι,έχουν γίνει αστεράκια στον ουρανό και μας προσέχουν....

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΤΕΛΙΚΑ,ΕΣΕΙΣ?

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
Κ κάπυ εδω θα αναρωτιεστε τι θα θελει να πει ο ποιητης??
Αρχιζοντας....Ιθάκη ειναι ο στοχος που εχει θεσει ο καθενας στη ζωη του,αλλες φορες βραχυπροθεσμος κ αλλες μακροπροθεσμος....Ιθάκη για τον Οδυσσεα ήταν η πατριδα του...ο στοχος να φτασει καποια μερα στην πατριδα του...
Ο οδυσσεας λοιπον περασε τοοοσα πολλα βασανα σ αυτο το ταξιδι...δεν τα παρατησε ομως ΠΟΤΕ...κ ωσπου καποια μερα μετα απο χρονια εφτασε στο νησι του,στην πατριδα του,κουρασμενος πια,γερασμενος,γεματος εμπειριες κ γνωσεις...
Κ τωρα θα μου πειτε πολυ ευστοχα...τι σχεση εχει ο Οδυσσεας με τους δικους μου τους στοχους κ τα ονειρα???Εμεις λοιπον πρεπει να εχουμε ονειρα κ στοχους στην ζωη μας...κ εχοντας περασει κ μεις καποια βασανα κ εμποδια μεχρι να τα πετυχουμε,ισως εχοντας βρεθει καποιες φορες σε θεση να θελουμε να τα παρατησουμε ολα...θα πρεπει να πεισμωνουμε ακομα περισοοτερο...κ να δειτε που στο τελος ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ...κ σημασια πια δεν θα εχει ο ιδιος ο στοχος αλλα ο τροπος με τον οποιο θα τον πετυχουμε!!!!!!!!!!οποτε...ονειρευτειτε κ μην σταματατε να θετετε στοχους........θα βγειτε κερδισμενοι!οχι απο τον ιδιο τον στοχο...αλλα απο το ταξιδι μεχρι να τον επιτευξουμε........

Κίτρινα Ποδήλατα - Θα πάρω φόρα

Πιο επίκαιρο από ποτέ...Μόνη οργή ξεχειλίζει πλεον..Υπομονή,υπομονή αλλά ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ...
Ε-Λ-Ε-Ο-Σ
Κι άμα τα πάρω.....

Και μετα εμενα λες εγχρωμο??

ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΙΕΜΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΕΣΥ ΠΑΛΙ, ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΕΙΣΑΙ ΡΟΖ

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΛΕΥΚΟΣ

ΟΤΑΝ ΚΑΝΩ ΗΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΕΣΥ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΝΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΜΠΛΕ

ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΙΤΡΙΝΟΣ

ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΥΡΟΣ
ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟΣ
ai
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΩ ΠΑΛΙ ΜΑΥΡΟΣ ΕΙΜΑΙ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΓΚΡΙΖΟΣ

ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΕΣΥ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΕΓΧΡΩΜΟ!!!

Γράμμα σ' ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ

Μικρέ μου ή μικρή μου( τι ήσουν άραγε;) θα ερχόσουν στον κόσμο κάπου εκεί το φθινόπωρο, ένα σκληρό -όπως προβλέπεται- φθινόπωρο για την Ελλάδα.
(Ποιο καταραμένο άθροισμα στιγμών, συγκυριών και συμπτώσεων σου στέρησε τη ζωή; Πόσα χρόνια και από τι χτιζόταν το μίσος που σε αφάνισε; Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που καίνε ανθρώπους; Νόμιζα ότι με τα κρεματόρια είχαμε τελειώσει.) Μικρέ μου ή μικρή μου, θα ήθελα να σου πω για ο,τι δεν θα γνωρίσεις, δεν σε άφησαν να γνωρίσεις...

Έχουμε μπει σε μια σκοτεινή στενωπό χωρίς κανείς να είναι ακόμη σε θέση να “δει” τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Κινούμενη άμμος η χώρα, κινούμενη άμμος και όσα συμβαίνουν έξω από αυτήν. Αν ερχόσουν στον κόσμο θα μάθαινες τι είναι τα συναισθήματα, τι κάνει τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι. Θα μάθαινες τι είναι ο φόβος -πόσο φοβήθηκε άραγε η μανούλα σου παλεύοντας με τον καπνό και τη φωτιά;- Θα μάθαινες τι είναι αγωνία , τι είναι η αγανάκτηση, η οργή και ο θυμός , πώς νιώθουν χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα όλοι εκείνοι που φώναζαν το δίκιο τους ανεβαίνοντας αργά και συντεταγμένα το δρόμο που απέκτησε τελικά τη δική του ιστορία, τη δική σου ιστορία.

Η πραγματικότητα μας έχει ξεπεράσει. Τώρα βλέπουμε καθαρά ότι «ο Βασιλιάς είναι γυμνός». Αν ζούσατε εσύ και η μανούλα σου, θα σου διάβαζε το παραμύθι και θα γελούσες όπως όλα τα παιδιά όταν το πρωτακούν. Εμείς τώρα το συνειδητοποιήσαμε αλλά δεν μπορούμε να γελάσουμε, γιατί δεν είμαστε πια παιδιά. Η κοινωνία μας ωριμάζει απότομα, άγρια, βίαια και αυτό δύσκολα μπορεί κανείς να το αντέξει. Αν ερχόσουν στον κόσμο, θα μάθαινες και για την πολιτική. Όλοι είπαν λόγια συμπάθειας για ο,τι σας συνέβη -είμαι βέβαιη ότι ήταν ειλικρινή- αλλά γρήγορα ξαναμίλησαν τη γλώσσα που ξέρουν: «εσύ φταις, όχι εσύ φταις...» Δεν έχουν καταλάβει ότι η πραγματικότητα μας υπερβαίνει; Υπερβαίνει κόμματα και παρατάξεις. Δεν χωρούν πολιτικαντισμοί τύπου « χρειάζονταν τα μέτρα αλλά θα καταψηφίσω τα μέτρα τα οποία όμως δεσμεύομαι να τηρήσω». Ναι , μικρέ μου ή μικρή μου, έτσι μιλούν οι πολιτικοί στην Ελλάδα.

Θα μάθαινες ακόμη ότι υπάρχουν και αριστερές δυνάμεις που σαν να πέτρωσε η καρδιά τους: το μόνο που βρήκαν να πουν για τη μολότοφ που σε χάλασε ήταν κάτι ψελλίσματα περί οδυνηρού συμβάντος για να ασχοληθούν αμέσως με την προστασία της τιμής και της υπόληψης του κόμματός τους. Αλλά και ο κύριος στον οποίον ανήκει η τράπεζα που έγινε τάφος σας, μιάμιση γραμμή αφιέρωσε σε σας, ίσα ίσα να βγει από την υποχρέωση. Μετά είπε τον δικό του καημό.

Μικρέ μου ή μικρή μου, όλα είναι μπερδεμένα, καθένας νομίζει ότι κραδαίνει την αλήθεια του και αυτή αρκεί. Αν ερχόσουν στον κόσμο, θα αποκτούσες και εσύ τη δική σου αλήθεια αλλά μπορεί και μακάρι να μεγάλωνες σε μια Ελλάδα που θα πίστευε και θα μπορούσε να υπερασπιστεί τη συλλογικότητα. Οι πολιτικοί για τους πολίτες και οι πολίτες για την κοινωνία.

Ήθελα πάντως να σου πω ότι ξέρω πολύ κόσμο που λυπήθηκε αληθινά για ο,τι σου συνέβη, για ο,τι συνέβη στη μανούλα σου και στους συναδέλφους της. Τώρα είναι Άνοιξη, μια εποχή που δεν θα γνωρίσεις. Κρίμα! Γιατί ακόμη και στην καμένη από τις μολότοφ και τα χημικά Αθήνα όλο και κάποια νεραντζιά αφήνει το άρωμά της....Έτσι μυρίζει η ζωή, μικρό μου και αυτή πάντα θα νικάει. Ελπίζω...

*Τίτλος βιβλίου της Οριάννα Φαλάτσι

Τα καταφερατε παλι...

Υποτιθεται οτι ολα γινονται για καλο.υποτιθεται ομως.Η κοινωνικη κριση ξεσπασε..Κανονιστε να την κοπασετε πριν σας παρει και σας η μπαλα.ασχετο που σας εχει παρει ηδη.
εξηγηστε μου ομως το ΓΙΑΤΙ?ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ?ΓΙΑΤΙ?
σας παρακαλω διορθωστε τα ετσι οπως τα εχετε κανει..διορθωστε τα.....οπωσδηποτε..εκτος αν μας βεβαιωσετε πλεον οτι η Ελλαδα θα εξακολουθει να σκοτωνει τα παιδια της για παντα..αλλο αυτο.Για κοροιδα ψαχνετε.Μεινετε μονοι σας.Συγχαρητηρια πετυχατε αυτο που θελετε.μπραβο σας.

Θα φύγω...θα πάω αλλού...

Να μου το θυμηθειτε...σε λιγα χρονια αυτο θα ακουγεται απο μικρους και μεγαλους...ποσο ασχημο και απαισιοδοξο ακουγεται το θα φυγω θα παω αλλου απο τα χειλη μικρων παιδιων...Ποσο ασχημο???