Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Υπάρχει και το blog,είπα στον εαυτό μου.

Το θέμα δεν είναι σε καμία περίπτωση το ότι ξέχασα ότι έχω κι εγώ τη γωνίτσα μου στον τεράστιο διαδικτυοχώρο απλά δεν ήξερα τι να πρωτογράψω. Συνέβησαν τόσα πολλά μέσα στους μήνες που πέρασαν,ευχάριστα και δυσάρεστα.. Δεν έχεις πάντα τη δύναμη και την δυνατότητα να γράφεις και να θέλεις να γράφεις.αυτό το θέλεις ίσως είναι το κλειδί.μπορώ αλλά θέλω; θέλω αλλα μπορώ; αυτό το θέλω και το μπορώ δε μπόρεσα ακόμη να τα ξεχωρίσω στο μυαλό μου.
θέλω,έχω ανάγκη για κάτι αλλά μπορώ; έχω τη ψυχική δύναμη; το αντέχει αυτό ο εαυτός μου;
δεν ξέρω.είμαστε πράγματι τόσο δειλοί εμείς οι άνθρωποι που δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε ότι μας σκοτώνει; που δεν θέλουμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτό που μας στεναχωρεί; και πάντα καταφεύγουμε στο "έλα μωρέ απλά δεν αντέχω"; δεν ξέρω.
δεν είμαι καλοβολεμένη στον εαυτό μου.δε με νοιάζει το εγώ.με νοιάζει αυτό που πιστεύω βαθιά μέσα μου.και δεν θέλω να το ξέρει κανείς γιατί απλά δε μπορώ να το εκφράσω με λόγια.απλά θέλω να νιώθω ήρεμη μέσα μου.και νομίζω την ισορροπία την έχω βρει.άσχετο που σκέψεις σκόρπιες ακόμη παλεύω να τις μαζέψω.
ούτε αναποφάσιστη είμαι.ξέρω.απλά δεν θέλω να το ξέρουν οι υπόλοιποι.είναι κακό;δεν ξέρω.
απλά είναι αυτό το θέλω και μπορώ που είπα λίγο πιο πριν. ξέρω τι θέλω αλλά δεν ξερω τι δυνατότητες και τι αντέχει ο χαρακτήρας μου.
αν και δεν είναι προκαθορισμένο.θα ήταν τραγικό άμα είχαμε παραδοθεί στο "εντάξει,ετσι είμαι,έτσι πορεύομαι".και όσες φορές παραδινόμαστε στη μοίρα πιστεύω πως είναι απλά φόβος.ο φόβος να αντιμετωπίσουμε τους άλλους αλλά κάτα βάση τον εαυτό μας..
αμπελοφιλοσοφίες.
ό,τι και να λέμε,ο πόνος είναι μεγάλος...και τίποτα δεν αλλάζει δυστυχώς.
όσο μεγαλώνω,τόσο πιο πολύ συμμερίζομαι αυτό που λένε..πρόσεξε τι θα πεις και τι θα κάνεις γιατί οι πράξεις και τα λόγια δε γυρίζουν πίσω ούτε αλλάζουν.
ούτε μια χρονομηχανή θα μας έσωζε.
και ξανα αμπελοφιλοσοφίες.
ενώ η ζωή είναι εδώ.κι εδώ κι εκεί και μέσα μας και γύρω μας και παντού.
κυνηγήσ'τε την.
πρέπει να την κυνηγήσουμε.να τη ζήσουμε εώς το τελευταίο μικρό ασήμαντο δευτερόλεπτό της.να ζούμε τα πάντα.από το πιο μικρό εώς το πιο μεγάλο πράγμα.
τα πάντα.
την εξέταση οδήγησης,ας πούμε.να σκεφτούμε ότι είναι κάτι που αγωνιστήκαμε,που περάσαμε ωραίες στιγμές και τώρα τσουπ είναι η τελευταία βόλτα που θα πάμε με το αμάξι του δασκάλου.είναι ωραίο συναίσθημα.είναι ωραίο ακόμη και το άγχος και ακόμη πιο ωραίο το τελευταίο μεγάλο μπράβο και τα χαμόγελα.γιατί όλα έρχονται.
τα πάντα να ζούμε.
την προσπάθεια,την απλή βαρετή μουντή κουραστική μέρα.
τη βροχερή μέρα και την καταιγίδα.γιατί θα βγει ο ήλιος κάποια στιγμή.
να χαμογελάμε.σε άκυρες στιγμές της ημέρας.
χωρίς λόγο.
απλά γιατί έτσι.
να λέμε σ'αγαπώ στα άτομα που δεν θέλουμε να χάσουμε.
να το λέμε.γιατί δεν είναι ποτέ αυτονόητο.
να μιλάμε δυνατά.
να γελάμε.
να ακούμε μουσική και να τραγουδάμε.
να ζούμε.


ναι.και την εξέταση οδήγησης.είναι μοναδική εμπειρία και δεν ξαναέρχεται.
απλά απόλαυσε το.
κι επειδή ξέρω ότι θα με βρίσεις, μην το κάνεις.
αυτά.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

άλλος ένας χρόνος πίσω..

Τα πιο όμορφα και τα πιο αξέχαστα γενέθλια που θα μπορούσα να περάσω.Δεν θέλω να αδικήσω καμιά άλλη μέρα γενεθλίων μου απο το παρελθόν γιατί είναι σαν να αδικώ τους ανθρώπους που ήταν εκεί για να περάσουν μαζί μου την πιο ξεχωριστή ημέρα του χρόνου.Κάθε χρόνο τα περνούσαμε στο χωριό παρέα με συγγενείς,αγαπημένους ανθρώπους που δεν είναι πλέον κοντά μας..και την οικογένεια που ήταν πάντα ΕΔΩ για να μας στηρίζει.
Φέτος όμως...
είναι ωραίο να σου εύχονται πρώτα τα άτομα που αγαπάς και σ'αγαπούν πραγματικά.
ΕΣΥ <3
είναι ωραίο όταν συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άτομα στη ζωή σου που πραγματικά ενδιαφέρονται να σε κάνουν χαρούμενη κι ευτυχισμένη <3
και είναι ωραίο που αυτά τα άτομα έχουν τον πιο όμορφο και ξεχωριστό τρόπο.
τι κι αν είναι μακριά σου; έχουν βρει τον καλύτερο τρόπο να τα νιώθεις συνέχεια δίπλα σου.
ΟΙ ΦΙΛΕΣ <3
εκεί φαίνονται ποιες σε αγαπάνε και σε νοιάζονται πραγματικά.είναι δίπλα σου στις στιγμές που τις χρειάζεσαι.χαίρονται όταν σε βλέπουν ευτυχισμένη και χαμογελάνε όταν δεν είσαι καλά για να σου φτιάξουν τη διάθεση.και κάπως έτσι μένουν οι παντοτινές φιλίες.τι κι αν μας χωρίζουν και μ'αυτες πολλά χιλιόμετρα..πάντα σκεφτόμαστε η μία την άλλη,πάντα νοιαζόμαστε η μία για την άλλη..
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ <3
όχι δεν είναι τρίτοι στη λίστα.αν δεν υπήρχαν εκείνοι,δεν θα υπήρχα κι εγώ και δεν θα ήμουν έτσι όπως είμαι.οπότε όλα ξεκινάνε από εκείνους.που ερωτεύτηκαν,αγαπήθηκαν και η αγάπη τους έφερε τους καρπούς της..και απο την πρώτη στιγμή ήταν και συνεχίζουν να είναι δίπλα μου ακατάπαυστα. αυτοί είναι οι γονείς μας <3

πραγματικά τα πιο όμορφα γενέθλια.
έγινα 19 χρονών με  τον πιο όμορφο τρόπο.
θα μου μείνουν αξέχαστα αυτά τα γενέθλια.
σας αγαπάω πολύ <3



 αν δεν ήσουν ΕΣΥ... <3
σε όλα τα γενέθλια μαζί <3
<3

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

έτσι είναι η ζωή..

Και κάπως έτσι γεννιέσαι,μεγαλώνεις,γνωρίζεις τη ζωή,ζεις.
αγαπάς και αγαπιέσαι,ερωτεύεσαι,τρέχεις,νιώθεις χαρούμενος,στενοχωριέσαι,κάνεις οικογένεια.μεγαλώνεις τα παιδιά σου,τα βοηθάς να σταθούν στα πόδια τους,τους δείχνεις την αγάπη σου.τα αφήνεις να ορθοποδίζουν.τρέχεις,τα κρατάς,τα συμβουλεύεις,χαίρεσαι με τις χαρές τους και λυπάσαι διπλά με τις λύπες τους.θέλεις πάντα το καλό τους.τα συμπαραστέκεσαι.τα φροντίζεις. και φτάνει μια μέρα που αυτά τα παιδιά που με τόσο κόπο μεγάλωσες πρέπει να φύγουν μακριά.να ανοίξουν τα φτερά τους.χωρίς να σημαίνει ότι τα πουλιά που φεύγουν μακριά ξεχνούν τις φωλιές τους...
κάνουν κι αυτά με τη σειρά τους τη δικιά τους οικογένεια,τη δικιά τους ζωή.φέρνουν στη ζωή τους δικούς τους καρπούς,τα παιδιά τους.κι εσύ στέκεσαι απ'έξω ως παππούς,ως γιαγιά και καμαρώνεις.τα αγαπάς λίγο περισσότερο απο τα παιδιά σου.τα φροντίζεις.τους κάνεις όλα τα χατήρια σε σημείο που τα ίδια σου τα παιδιά γυρίζουν και σου λένε:"μα εμάς δεν μας τα έκανες αυτά! όλα για τα εγγόνια σου,ε;" και ξεσπάει όλη η οικογένεια σε γέλια.και αυτές οι μικρές οικογενειακές στιγμές που όταν τις ζεις σου φαίνονται πραγματικά μικρές,είναι αυτές που σε συντροφεύουν σε όλη σου τη ζωή ως μια γλυκιά ανάμνηση.τότε που οι άνθρωποι που σε αγάπησαν και τους αγάπησες όσο οτιδήποτε άλλο έγιναν αστεράκια εκεί ψηλά.τότε που τους έχεις ακόμη στη ζωή σου αλλά δεν το ξέρεις.τότε που σε ακολουθάει παντού ένας φύλακας άγγελος.
αυτές οι στιγμές είναι αυτές που μένουν..
τα αστέρια στον ουρανό είναι δικά μας.είναι οι δικοί μας άνθρωποι.είναι αυτοί που αγαπούσαμε και τώρα τους αγαπάμε ακόμη πιο πολύ.και θα σβήσουν μόνο όταν εμείς κάνουμε πως δεν τα  βλέπουμε..
όσα δεν προλάβαμε να τους πούμε,τα αισθάνονται τώρα.και μας αγαπάνε πολυ.
να το θυμάσαι..
μας αγαπάνε...

ΥΣ. εδώ είμαι για σένα.για παντα. σ'αγαπαω.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

*φτάνει που κλαίμε και που είμαστε ΜΑΖΙ*

είναι κάποιες στιγμές που δεν ξέρεις τι θέλεις.πραγματικά δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις.
αφήνεις τα "πρέπει",τα "δεν πρέπει",τα "ίσως",τα "μπορεί",τα "μην" στην άκρη και κυριεύεσαι
από άπειρα συναισθήματα. αγάπη το λένε το κυρίοτερο.
αυτή σε οδηγεί να κάνεις ή όχι πράγματα.αυτή σε αναγκάζει να πεις,να δειξεις. αυτη σε αναγκαζει να φερθεις καπως σε ορισμενες στιγμες και καπως αλλιως σε καποιες αλλες. αυτη σε κανει να θες να πεις αλλα,να εννοεις τελειως διαφορετικα πραγματα και οι πραξεις σου να μαρτυρουν το αντιθετο.

αυτη λεγεται πραγματικη αγαπη. ειναι στιγμες που σε προδιδει.που λεει δεν αντεχει.ειναι στιγμες που πιστευει οτι μπορει να αντεξει τα παντα. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. μπορει και θελει και θα το κανει κι ας νομιζει οτι ειναι πολυ μικρη για να τα καταφερει.

η πραγματικη αγαπη πεφτει και σηκωνεται απο μονη της.ξερει τι θελει,ποτε το θελει και γιατι κανει οτι κανει. ξερει τι λεει και τι πραττει.δεν φοβαται μην παρεξηγηθει γιατι ξερει οτι στο τελος θα νικησει.

ειναι νικητης παντα αυτος που αγαπαει πραγματικα.

η πραγματικη αγαπη ονειρευεται,πιστευει,ελπιζει,ευχεται.
η αληθινη αγαπη αντεχει στο χρονο,κανει υπομονη.ζει το παρον,στηριζεται στο παρελθον και κοιταει αισιοδοξα το μελλον.αυτο το μελλον που ομορφοτερο το κανει ενα "ΜΑΖΙ".Κι αυτο το ΜΑΖΙ δεν θελει να τα παρατησει ΠΟΤΕ.θελει για ΠΑΝΤΑ να προσπαθει και να ονειρευεται. θελει;δεν ειναι απλα θεληση.ειναι κατι βαθυτερο.ανεξηγητα ομορφα.κατι παραξενο.κατι απο καρδιας.κατι..ουτε κι εγω ξερω τι ειναι.
η ειλικρινης αγαπη υπομενει τα παντα.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.




γιατι μονο ΜΑΖΙ μπορουμε να τα κανουμε ολα ομορφα.
μονο ΜΑΖΙ θα πεφτουμε και θα σηκωνομαστε.
ΜΑΖΙ θα περναμε ολα τα εμποδια.
ΜΑΖΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.


ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΠΑΩ,ΜΆΚΟΥΣ;
'Η ΚΑΝΕΙΣ 'Η ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΙ;

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Α*Γ*Α*Π*Η* *Γ+Π*


ώρες ώρες νιώθω τόσο γεμάτη από συναισθήματα που το μόνο που μπορώ να κάνω τουλάχιστον στην παρούσα φάση είναι να πάρω σκόρπια χαρτάκια,δεξιά αριστερά,που έρχονται και ενώνονται σε κάτι μεγάλυτερο,και να τα γεμίζω με λέξεις. άλλες απλές, άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, άλλες με μεγάλα καλοσχηματισμένα γράμματα, άλλες όχι και τόσο. καρδιές σκόρπιες. γράμματα περίεργα που χορεύουν στο ρυθμό που προστάζουν οι χτύποι της καρδιάς, συναισθήματα πλημμυρίζουν το μυαλό,τα μάτια,τα χέρια. το μυαλό δημιουργεί εικόνες, κι επειδή είναι υπερβολικά πολύ μικρό για να τις χωρέσει όλες γεμίζει τα μάτια με δάκρυα ευτυχίας,αγάπης,χαράς και μιας γλυκόξινης γεύσης,με συναισθήματα που συνοστίζονται και που θέλουν να βγουν..τα χέρια είναι ο μοναδικός σύμμαχος...τα χέρια και το στόμα.. μια καλή κουβέντα,ένα τηλεφώνημα,ένα τραγούδι,ένα "Σ'ΑΓΑΠΩ" σε στιγμές που δεν το περιμένεις, ένα παραμικρό που μπορεί να σε ενθουσιάσει και να σε κάνει να αισθανθείς πόοοοσο μικρός είσαι μπροστά σ'όλο αυτό το θαύμα που σου συμβαίνει.γιατί ναι,κι όμως.για μένα κι αυτό θεωρείται θαύμα και τύχη. ένα όμορφο όνειρο που θέλω να κρατήσει για ΠΑΝΤΑ.

κι ας μην είμαι ικανή πάντα να δείχνω την αγάπη μου.να θυμάσαι πως ότι δεν φαίνεται δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.και πως ότι δεν ακούγεται δε σημαίνει πως δε λέγεται κιόλας. η σιωπή,μια βαθιά ανάσα,ένας χτύπος της καρδιάς,ένα ψιθυριστό "Σ'ΑΓΑΠΩ", μια λέξη που κρύβει τόσα πράγματα από πίσω,ακόμη κι ένα βλέμμα,μια ματιά... που προσπαθεί να πει "δεν θέλω να σε χάσω ΠΟΤΕ"..διστάζει..χάνεται..δεν αντέχει..να τη ξανά..θέλει να στο πει..να το φωνάξει δυνατάαα..να ακουστεί ΠΑΝΤΟΥ..σε όλα τα πέρατα της γης..της σελήνης..του ουρανού..του ήλιου..των άστρων..του φεγγαριού..της θάλασσας..

είναι το συναίσθημα της αγάπης που προσπαθεί να πει ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.αλλα δεν είναι αρκετό.ούτε αυτή είναι αρκετή όταν νιώθεις τόοσα πράγματα. η αγάπη δεν έχει όρια.δεν κλείνεται σε "πρεπει".η ΑΓΑΠΗ είναι μόνο "ΘΕΛΩ" και αφού θέλω,"ΜΠΟΡΩ"...
ο μα τι βλακείες λέω; η αγάπη είναι ουσιαστικό πληθυντικού αριθμού.είναι "ΕΜΕΙΣ" κι όχι "ΕΓΩ"..είναι η αγάπη που κάνει την χαρά και την θέληση διπλή και κόβει την στενοχώρια σε δύο κομμάτια..την στέλνει χιλιόμετρα μακριά...και κάνει την σκέψη να μοιράζεται..ναι,αυτό είναι αληθινή αγάπη..να μπορείς και να ΘΕΛΕΙΣ να μοιράζεσαι πράγματα,σκέψεις,συναισθήματα..ναι αυτό είναι ΑΓΑΠΗ..να κοιτάς τον άλλο στα μάτια και να νιώθεις την καρδιά του να χτυπάει δυνατά και να χορεύει μαζί με τη δικιά σου..να νιώθεις ότι είναι ο προορισμός της ζωής σου..τι κι αν ακόμη δεν πρόλαβες να κλείσεις την πρώτη εικοσαετία της ζωής σου...να νιώθεις ότι ΄χεις βρει το άλλο σου μισό..να νιώθεις την αληθινή αγάπη..ναι,όσο παράλογο κι αν ακούγεται,αυτό είναι ΑΓΑΠΗ...

κι εγώ Σ'ΑΓΑΠΑΩ.και θα συνεχίσω να το κάνω.με τον τρόπο μου πάντα.
είσαι αυτό που ονειρευόμουν και δεν πρόκειται να σ'αφήσω να φύγεις ΠΟΤΕ και για κανέναν λόγο...
και το Σ'ΑΓΑΠΑΩ είναι τόοοσο τέλειο όταν το λες και το εννοείς.και το λεεεεες με τόοση ειλικρίνια κι όχι με τόση ευκολία όσο μπορεί να φαίνεται..αλλά δεν με νοιάζει τι φαίνεται και τι όχι.με νοιάζει τι ισχύει στην πραγματικότητα..με νοιάζεις ΕΣΥ.με νοιάζει που είμαι μαζί σου.με νοιάζει το ΕΜΕΙΣ,τα όνειρα,οι υποσχέσεις,το "ΠΑΝΤΑ",το "ΠΟΤΕ"..με νοιάζει το "ΜΑΖΙ"..,το "ΤΩΡΑ",το "ΠΡΙΝ" και το "ΜΕΤΑ"..

με νοίαζει που μπήκες στη ζωή μου με το έτσι θέλω και τα έκανες όλα άνω-κάτω.όμορφα άνω-κάτω όμως.μου υπενθύμισες οτι υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ξέρουν να νιώθουν και να ΑΓΑΠΟΥΝ..μου έμαθες ότι ένα χαμόγελο είναι ότι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις..
να προσφέρεις γιατί το θέλεις και το νιώθεις..

και κάθε μέρα μαθαίνω ολοένα και καινούρια όμορφα πράγματα κοντά σου.κι αυτό δεν θέλω να σταματήσει ποτέ.Π Ο Τ Ε. μ'ακούς; ΠΟΤΕ.
τι κι αν περάσουν οι μέρες,οι μήνες,τα χρόνια; θέλω να είσαι πάνταΕΚΕΙ για μένα κι εγω ΕΔΩ για σένα. το συναίσθημα να γίνεται όλο και πιο έντονο και οι καρδιές να χτυπάνε συνεχώς με τον ίδιο ρυθμό,τα βήματα μας να συγχρονίζονται,τα βλέμματα μας να ενώνονται στον ουρανό και τα πυροτεχνήματα να κάνουν πάρτυ..

Σ'ΑΓΑΠΑΩ τόοοοοοοσο πολύ που ακόμη και οι ίδιες οι λέξεις μοιάζουν τόοοσο μικρές.

*μια ζωή ΜΑΖΙ*
γιατί;
γιατί είσαι ΕΣΥ κι ΕΓΩ
γιατί Σ'ΑΓΑΠΩ
γιατί Μ'ΑΓΑΠΑΣ
γιατί κάνουμε όνειρα ΜΑΖΙ
γιατί μπορούμε να νιώθουμε έντονα
γιατί μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα
γιατί λέμε μεγάλες κουβέντες που τις εννοούμε
γιατί είσαι ο προορισμός μου,το λιμάνι μου,το καταφύγιο μου...

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Μιλά ψιθυριστά,αν μου μιλάς για αγάπη.


είναι κάποια τραγούδια σ'αυτή τη ζωή που σε ενώνουν με το άλλο σου μισό.που σε κάνουν κάθε φορά που τα ακούς να τον σκέφτεσαι και να χτυπάει η καρδιά σου τόοοοσο δυνατά,που αν μπορούσε να βγει και να πάει να τον συναντήσει,θα το έκανε.αυτό είναι το τραγούδι ΜΑΣ.
και να ξέρεις ότι και αύριο,όπως και χθες θα είμαι εκεί. και για πάντα αν χρειαστεί, θα είμαι εκεί.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ'αυτή τη ζωή τελικά.Άνθρωποι έρχονται,φεύγουν στη ζωή μας κι εμείς εκεί,περιμένουμε τον κατάλληλο άνθρωπο που θα εμπιστευτούμε.
Οι άνθρωποι μοιάζουμε με καράβια..ταξιδεύουμε,ψάχνουμε το λιμάνι που θα αράξουμε κι όταν φτάσουμε απλά απολαμβάνουμε...
Το "σ'αγαπώ" είναι υπερβολικά τεράστια λέξη και κανονικά έπρεπε να γράφονται όλα τα γράμματα με κεφαλαία ή μάλλον καλύτερα δεν θα έπρεπε καν να γράφεται. Ένα χαρτί δε μπορεί να αποτυπώσει όοοολα αυτα τα συναισθήματα που σε πνίγουν από χαρά και που κάνουν τη καρδιά σου να χορεύει τόσο έντονα,τόσο τρελά..

Το "ευχαριστώ" φαντάζει τόοοοσο μικρό κάτι τέτοιες στιγμές..
Παρ΄όλα αυτά θα το πω.

Σ ευχαριστώ που μου θύμισες ότι υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ εκεί έξω που ξέρουν τι θα πει αγάπη και σεβασμός,που ξέρουν τι θα πει ειλικρίνια,που ξέρουν τι θέλουν και τι ψάχνουν.

Σ'ευχαριστώ για το χαμόγελο σου,που ήρθε τόσο ξαφνικά και μου άλλαξε τη ζωή.

ΕΣΥ και μόνο ΕΣΥ.


ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΠΑΩ,Μ'ΑΚΟΥΣ?
Η ΚΑΝΕΙΣ Η ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΙ,Μ'ΑΚΟΥΣ?

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Για σένα...


Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα.

Προσφέρεται ακόμα και όταν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν και δεν την εκτιμούν.

Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε…

Δίνεις και παίρνεις,είπαμε, ε; αυτή είναι η αγορά της αγάπης ένα συνεχές πάρε δώσε.

Πολλές είναι οι φορές που δίνεις και περιμένεις ανταπόκριση.Αυτή όμως δεν έρχεται σχεδον ποτέ; και τοτε; τοτε τι; παυεις να δινεις;πληγωνεσαι; τα παρατας; γκρεμιζεις τα συναισθηματα σου; ισοπεδωνεις τα παντα επειδη υπηρξε μια κακη στιγμη; κι αν δεν ήταν μονο μια ατυχη στιγμη; αλλα πολλες; ισως απλα δεν εχουμε ζυγισει εμεις τα πραγματα σωστα

ισως εμεις να μην εχουμε αποφασισει ακομη τι θελουμε και απο ποιον.Ισως απλα να μην ξερουμε τι θα πει αγαπη।ισως να μην ξερουμε τι θελουμε απο τον ίδιο μας τον εαυτο.ΙΣΩΣ;μα γιατι να αμφιβαλλουμε για την αγαπη; Μα γιατι να μην ειμαστε σιγουροι ουτε γι αυτο;

ΑΓΑΠΗ λοιπον, μια λεξη τοοοσο μικρη αλλα με τοοοοσο μεγαλο νοημα.Αγαπη προς την οικογενεια μας,τους φιλους μας,το περιβαλλον μας,στον εαυτο μας αγαπη σε εναν αγνωστο

Ειπαμε δινεις και παιρνεις κι αυτο δεν αλλαζε.Κι αν δινεις και δεν παιρνεις; τοτε δεν φταις εσυφταιει καποιος μου δεν εχει να μαθει να εκτιμαει.μην σταματησεις να δινεις επειδη δεν θα παιρνεις δεν σημαινει οτι θα εισαι και ο χαμενος।Θα ανταμειφθεις με καποιο τροπο,καποια αλλη στιγμη ισως κι απο καποιον αλλο άγνωστο,καπου.

Ο μεγάλος χαμένος στη ζωη θα είναι αυτος που ποτε δεν θα δωσει ή δεν θα παρει τιποτα ποτε κι απο κανεναν.δεν θα νιωσει ποτε γεματος κι ας νομιζει πως ειναι ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος του κοσμου.

Γι αυτο σημασια εχει να δινεις και να εισαι απο αυτους που μπορουν και θελουν να δινουν. αυτο να επιδιωκεις στη ζωη σου...να μπορεις και να θελεις...

Ν'αγαπας και ν'αγαπιεσαι...


ΥΣ।κι επειδη ξερω οτι εσυ,ο Π,με διαβάζεις.απλα σε ευχαριστω.