Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

έτσι είναι η ζωή..

Και κάπως έτσι γεννιέσαι,μεγαλώνεις,γνωρίζεις τη ζωή,ζεις.
αγαπάς και αγαπιέσαι,ερωτεύεσαι,τρέχεις,νιώθεις χαρούμενος,στενοχωριέσαι,κάνεις οικογένεια.μεγαλώνεις τα παιδιά σου,τα βοηθάς να σταθούν στα πόδια τους,τους δείχνεις την αγάπη σου.τα αφήνεις να ορθοποδίζουν.τρέχεις,τα κρατάς,τα συμβουλεύεις,χαίρεσαι με τις χαρές τους και λυπάσαι διπλά με τις λύπες τους.θέλεις πάντα το καλό τους.τα συμπαραστέκεσαι.τα φροντίζεις. και φτάνει μια μέρα που αυτά τα παιδιά που με τόσο κόπο μεγάλωσες πρέπει να φύγουν μακριά.να ανοίξουν τα φτερά τους.χωρίς να σημαίνει ότι τα πουλιά που φεύγουν μακριά ξεχνούν τις φωλιές τους...
κάνουν κι αυτά με τη σειρά τους τη δικιά τους οικογένεια,τη δικιά τους ζωή.φέρνουν στη ζωή τους δικούς τους καρπούς,τα παιδιά τους.κι εσύ στέκεσαι απ'έξω ως παππούς,ως γιαγιά και καμαρώνεις.τα αγαπάς λίγο περισσότερο απο τα παιδιά σου.τα φροντίζεις.τους κάνεις όλα τα χατήρια σε σημείο που τα ίδια σου τα παιδιά γυρίζουν και σου λένε:"μα εμάς δεν μας τα έκανες αυτά! όλα για τα εγγόνια σου,ε;" και ξεσπάει όλη η οικογένεια σε γέλια.και αυτές οι μικρές οικογενειακές στιγμές που όταν τις ζεις σου φαίνονται πραγματικά μικρές,είναι αυτές που σε συντροφεύουν σε όλη σου τη ζωή ως μια γλυκιά ανάμνηση.τότε που οι άνθρωποι που σε αγάπησαν και τους αγάπησες όσο οτιδήποτε άλλο έγιναν αστεράκια εκεί ψηλά.τότε που τους έχεις ακόμη στη ζωή σου αλλά δεν το ξέρεις.τότε που σε ακολουθάει παντού ένας φύλακας άγγελος.
αυτές οι στιγμές είναι αυτές που μένουν..
τα αστέρια στον ουρανό είναι δικά μας.είναι οι δικοί μας άνθρωποι.είναι αυτοί που αγαπούσαμε και τώρα τους αγαπάμε ακόμη πιο πολύ.και θα σβήσουν μόνο όταν εμείς κάνουμε πως δεν τα  βλέπουμε..
όσα δεν προλάβαμε να τους πούμε,τα αισθάνονται τώρα.και μας αγαπάνε πολυ.
να το θυμάσαι..
μας αγαπάνε...

ΥΣ. εδώ είμαι για σένα.για παντα. σ'αγαπαω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου